කවුළුව

වියැකී යන හඬ මාධ්‍ය

විද්‍යූත් මාධ්‍යයක් වන ගුවන් විදුලි මාධ්‍ය ඉතාමත් ප්‍රබල මාධ්‍යයකි. හඬ මාධ්‍ය කරගත් මෙය ශ්‍රව්‍යවාහිනී ලෙස හඳුන්වයි. ග්‍රාහකයන් ඇඳ බැඳ තබා ගත හැකි  මෙම මාධ්‍යට ඇස, කන, නාසය යනාදි පංචේන්ද්‍රියන් පිනවිය හැකි මනා ශක්‍යතාවක් තිබේ. ප්‍රබල හඬ මාධූර්යයකින් ජනතාව අමතන ගුවන් විදුලිය එසේ නැත්නම් ශ්‍රව්‍යවාහිනිය මෙරට ජනතාවගේ සිත් සතන් පැහැර ගන්නට සමත් වූ යුගයක් තිබුණි. මිනිස් සිත්හි උපදිනා සිතුවිලි සිය හඬ මඟින් සමාජයට මුදාහරින්නට එකල සන්නිවේදකයන් දැක්වූ කුසලතාව මෙතකැයි කියා නිම කළ නොහැකිය. රූපවාහිනිය, සිනමාව වැනි දෘශ්‍ය මාධ්‍යයන් රූපය, හඬ යන දෙඅංශයම එකතු පාදා කරගෙන මුලු මහත් සමාජයට කතා කළ ද  ශ්‍රව්‍යවාහිනියට හඬ පමණක් මාධ්‍ය කරගනිමින් මුලු විශ්වයම තමා වටා ඒකරාශී කරගැනීමේ අපූරූ හැකියාවක් තිබුණි. පරිකල්පනය වැඩිය හැකි ප්‍රබල බලවේගයක් මේ ගුවන් විදුලි මාධ්‍යට ඇත. එනම්, ශ්‍රාවක සිත් සතන් තුළ ගුවන් විදුලි මාධ්‍ය විසින් නිර්මාණය කරන මනස අතිශය සුවිශාල බවයි. නෙත ගැටෙන රූප නැතිමුත් සවනත වැකෙන මේ හඬ මිනිසාගේ චින්තන ශක්තිය පුළුල් කරන්නට මහත් වෑයමක් දරනු ලැබේ. හඬ, රූප, වර්ණ කවමින් ප්‍රේක්ෂක මනස තුළ චිත්ත රූපයක් ඇඳීමට රූපවාහිනි මාධ්‍ය නොයෙකුත් වෙහෙස දරයි. නමුත් ගුවන් විදුලි මාධ්‍ය සිය හඬ පමණක් උපයෝගී කරගනිමින් ශ්‍රාවක මනස තුළ චිත්තරූප ගොඩනඟන්නේ හුරු පුරුදු සිත්තරෙක් මෙනි. නමුත් මේ වන විට ගුවන් විදුලිය තුළ පැවතුන ශක්‍යතාව ගිලිහී ගොසිනි.

එදා ගුවන් විදුලියෙන් කෙරුන කතාබහ, ප්‍රවෘත්ති, දැන්වීම්, නිවේදන, ගීත, නාට්‍ය මෙන් ම කවියද රසවිඳිය හැකි ය. එහෙත් අද ඒ සියල්ල වින්දනය කළ හැකි ද? නිවේදක නිවේදිකාවන් රැල්ලට මෙන් බිහිවෙයි. ඔවුන් අතොරක් නැතිව සල්ලාපයේ යෙදෙමින් නන් දොඩවයි. ඔවුන් කියන්නේ කුමක්ද යන්න පවා ශ්‍රාවකයාට නොවැටහෙයි. මෙකල බොහෝ දුරට ප්‍රචාරය වන්නේ ඵල රහිත වැඩසටහන් පමණි. එහෙත්, ස්වදේශීය සේවය, වෙළඳ සේවය, රජරට සේවය හා රන්ගිරි ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලිය තවමත් මුල් කාලීන පැවැත්ම ආරක්ෂා කරගනිමින් ඔවුන්ගෙන් සමාජයට විය යුතු මෙහෙවර ඉෂ්ට සිද්ධ කිරීමට උත්සහ දරයි. එහෙත්, ශ්‍රාවක රුචිය වෙනස් වීමත් සමඟ මෙම සේවා ශ්‍රවණය කරන පිරිස් ප්‍රමාණය හීන වෙමින් තිබේ. ඒ හතු පිපෙන්නාක් මෙන් දින දින බිහිවෙමින් පවතින FM චැනල් නිසාවෙනි. එය වාණිජ අරමුණු කරා යන ගමනක ඛේදාන්තය සනිටුහන් කරන්නකි. එනම්, අපේ යැයි කිව හැකි ජනාදරයට පත් වූ, ජන හිතකාමී ශ්‍රාවක ආකර්ෂණය දිනාගත් ගුවන් විදුලි නාලිකා බිඳ වැටීමට ලක් වීමයි. මෙමඟින් කිසිඳු සමාජ මෙහෙවරක් සිදු වේදැයි සැක සහිතය. මෙම මාධ්‍ය තුළ සිටින ක්‍රියාකාරිකයන් මේ මාධ්‍ය හඬ මුල් කරගත්තක් බව දැන සිටීනම් එයද සතුටට කරුණකි. මන්ද? ඔවුන්  හඬ ගැන සිතන්නේ ද නැති තරම්ය. හුදෙක් ලාභය හා ජනප්‍රියත්වය පමණක් අපේක්ෂා කොටගත් නාලිකාවක් තුළින් කෙරෙනුයේ සමාජ අවගමනය මිස අන් කවරක් ද? බොළඳ අරුත්සුන් රස වින්දනයට ලොල් වන ශ්‍රාවක සමාජය එම ගුවන් විදුලි නාලිකාවලට දක්වන ඇල්ම වළක්වාලිය නොහැකි ය. ඒ පෘථග්ජන මිනිස් ස්වභාවයයි. මිනිස් යථාර්ථය හඬ මඟින් මනස තුළ තැන්පත් කරමින් ඔවුන්ගේ චින්තන ශක්තිය පුළුල් කරනවා වෙනුවට මිනිසාගේ බොළඳ ආශාවන් සංතෘප්ත කිරීමට වර්තමාන FM චැනල් ඉතා වෙහෙසක් දරයි. අද බොහෝ FM චැනල්වල අසන්නට ලැබෙන්නේ සිංහල භාෂාව පමණකුදු නොව, ඉංග්‍රීසි භාෂාව පමණකුදු නොව ඒ දෙකම මිශ්‍ර වූ සිංග්ලිෂ් භාෂාවකි. එකදු නිවේදකයෙක්වත් සිය මව්බස නිසි ලෙස වහරන්නට නොදන්නේ ය.

සෑම ජනමාධ්‍ය නාලිකාවකම මුඛ්‍ය අරමුණ ලාභය හා ජනප්‍රියත්වය පමණක් වීම මෙම අඳුරු අගාධයට හේතුවයි. එහෙත් විය යුත්තේ එය නොවේ. ජනප්‍රියත්වය තිබිය යුතු ය. එසේ ම සදාචාර සම්පන්න යහපත් මාධ්‍ය සේවාවක් ද තිබිය යුතු ය. එම අංශ දෙකම සමතුලිතව පවත්වා ගැනීම අසීරු බව සැබෑවකි. නමුත් එය මනාව වටහා ගනී නම් එය අපහසු කාර්යයක් ද නොවනු ඇත. මෙකල මාධ්‍යෙව්දීන්ට අතරමැද ගීතය නොතිබුණා නම් සිදුවන තත්ත්වය සිතාගත නොහැකි ය. තාක්ෂණ මහිමය නිසා නිවේදක කාර්යභාරය පසුගාමී තත්ත්වයකට ඇද වැටී තිබේ. වත්මන් නිවේදකයින්ට භාෂාව අත්‍යවශයම නොවේ. එයට එක් හේතුවක් ලෙස මෙම හඬ මාධ්‍ය තව දුරටත් කලාවක් නොවී කර්මාන්තයක් බවට පත්වීම දැක්විය හැකි ය. මෙහි දී මාධ්‍යෙවේදින් උත්සහ ගත්තේ සිය වෘත්තිමයභාවය ආරක්ෂා කරගැනීමට විනා කලාව දියුණු කිරීමට නොවේ. එනිසා ඔවුන්ට සිදු වී ඇත්තේ මාධ්‍ය හිමිකාරිත්වයට අවශ්‍ය දේ මුදුන් පමුණුවාදීම පමණි. එහෙයින් භාෂාත්මක දැනුම, හඬ නිවේදකත්වයට බලපෑම් කරන්නේ නැත. දැන්  මාධ්‍යවේදින්ට පැතිරුන දැනුමක් ද අවශ්‍ය නැත. මේ වන විට මාධ්‍ය සියල්ල අළෙවිකරමින් සිටී. මානුෂීයත්වය පවා අළෙවි භාණ්ඩයක් වී අවසන් ය. නවීන සමාජයේ මාධ්‍ය ඉතා දියුණු කර්මාන්තයකි. එහි භාෂාව නූතනයේ භාවිත කරන්නේ ද ජනතාව මුලා කිරීමටය. තරුණ පරපුරට හුදු විනෝදාස්වාදය පමණක් ලබා දෙන මාධ්‍යයක් බවට ගුවන් විදුලි මාධ්‍ය පත් වී හමාරය. බුද්ධ ධර්මය පිරිහෙමින් යන බව අවබෝධ වූ පසු ධර්ම සංගායනා පවත්වන ලදී. අද හෙටම ගුවන් විදුලි සංගායනාවක් ද පැවැත්විය යුතු බව බැලූ බැල්මට පෙනී යන කරුණකි.